زبانشناسى و رمان یکى از کتابهاى کلاسیک در حوزهٔ نقد زبانشناختى است که بهطور خاص به فرم ادبىِ رمان مىپردازد. راجر فاولر در این کتاب شیوه تازهاى براى تحلیل ادبیات داستانىِ منثور پیش مىنهد که مبتنى بر سه نظریه اساسى است: دستور زبان گشتارى زایشىِ نُوم چامسکى، زبانشناسىِ نقشنگرِ مایکل هلیدى، و روایتشناسىِ ساختارباورِ تسوتان تودوروف و آلگیرداس گرهماس. فاولر مىکوشد با استفاده از دستآوردهاى جدید زبانشناسى تعریفى تازه از مفهومهاى سنتىِ مطرح در نقد داستان ـ نظیر پىرنگ، شخصیتپردازى، دیدگاه، درونمایه، سبک، و جز آن ـ به دست دهد. وى، همچنین، توجه ویژهاى دارد به مقولههایى چون رابطه دیدگاه با جهانبینى نویسنده، ساختارهاى گفتمانىِ رمان، مناسبت رمان و ساختارهاى اجتماعى و مسئله خلاقیت و عرفهاى داستاننویسى. |